Ο βοσκός Γιάννης Βάρδας, αυθεντικός ποιητής, εξαιρετικός οργανοπαίκτης στη λύρα και στο λαγούτο και μοναδικός ερμηνευτής του «Ερωτόκριτου», βουτηγμένος στην παρθενιά του φυσικού τοπίου και της παράδοσης, δημιουργεί με βάση τον δεκαπεντασύλλαβο ποίηση που συνεχίζει δημιουργικά το δημοτικό τραγούδι, χωρίς καμία μίμηση αλλά που πηγαία εκφράζει τον τρόπο ζωής του και τις αγωνίες του.
Στην παρούσα ποιητική συλλογή περιλαμβάνονται στο πρώτο μέρος 24 τραγούδια και στο δεύτερο μέρος 200 μαντινάδες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι ερωτικές. Ενδεικτικό των πλούσιων συναισθημάτων και της εκφραστικότητας του Βάρδα είναι οι στίχοι του στον πρώτο έρωτα:
«Μάνα, και πώς να τσ' αρνηθώ και πώς να τση ξεχάσω, // Τση πρώτης μου αγαπητικής, του πρώτου αθού τση νιότης // Που 'μουνε δώδεκα χρονώ βοσκάκι στη Μαδάρα... // Κι ήμουνε νέος κι άγουρος κι αμάθητος στα πάθη...»
Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι το ιδίωμα της περιοχής του Μεραμπέλλου του νομού Λασιθίου, καθώς και το τοπίο, που εμπνέει τον ποιητή και ενδύεται με μια φυσική ευγένεια του παλιού Κρητικού, που τα πάθη του μετουσιώνονται σε λυρισμό και ψυχική γιορτή. Τη φιλολογική και τυπογραφική επιμέλεια των ποιημάτων πραγματοποίησε η Μαρία Σωρού, την καταγραφή ο Γιάννης Δατσέρης και η Μαρία Κυριακάκη,το γλωσσάρι συνέταξαν οι Γιάννης Δατσέρης και Μαρία Σωρού ενώ την εκδοτική φροντίδα είχε η Κλαίρη Μιτσοτάκη.

Προλογίζει ο νομάρχης Λασιθίου Σήφης Αναστασάκης
Σελίδες 110